Διονύση η Ελλάδα μαζί σου....
Το χρυσό σου ανήκει....
photo:@karatepixglobal
Διονύση η Ελλάδα μαζί σου....
Το χρυσό σου ανήκει....
photo:@karatepixglobal
Οι κληρώσεις ΕΔΩ
Live action ΕΔΩ
Live timetable ΕΔΩ
Χρονοδιάγραμμα ΕΔΩ
Αποτελέσματα ΕΔΩ
Η διοργάνωση θα διεξαχθεί στο Sahinbey Sport Hall από τις 25 έως και τις 29 Μάϊου.
Αρχηγός αποστολής είναι ο Ηλίας Χρήστου, προπονητές οι Σπύρος Μαργαριτόπουλος, Δημήτρης Τριανταφύλλης, Μαρίζα Σουμπασάκη, ενώ φυσιοθεραπευτής θα είναι ο παλιός αθλητής της εθνικής, Ηλίας Μουταφτσής. Στο Γκαζιαντέπ θα ταξιδέψουν και τρεις Έλληνες διαιτητές, ο Παναγιώτης Γκορέζης, ο Νίκος Πανετσίδης και ο Γιώργος Καμπανός.
ΑΝΔΡΕΣ
ΓΥΝΑΙΚΕΣ
–Το πρόγραμμα (ώρες Ελλάδος)–
Τετάρτη, 25 Μαΐου
Πέμπτη, 26 Μαΐου
Παρασκευή, 27 Μαΐου
ΤΕΛΙΚΟΙ
12.00 – 13.30: +68κ (Γ), +84κ (Α), -68κ (Γ), -84κ (Α), -61κ (Γ), -55κ (Γ), -75κ (Α)
ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΧΑΛΚΙΝΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ
15.30 – 17.30: Κάτα (Γ), Κάτα (Α), -60 (Α), -50κ (Γ), -67κ (Α), Ομαδικό Κούμιτε (Γ)
ΤΕΛΙΚΟΙ
18.00 – 19.30: Κάτα (Γ), Κάτα (Α), -60 (Α), -50κ (Γ), -67κ (Α), Ομαδικό Κούμιτε (Γ)
Κυριακή, 29 Μαΐου
ΤΕΛΙΚΟΙ
12.00 – 13.20: Ομαδικό Κάτα (Α), Ομαδικό Κάτα (Γ), Ομαδικό Κούμιτε (Α)
14.15: ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ
Καλή επιτυχία
ΑΝΔΡΕΣ
ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Μονόδρομος και χρέος της Ελλάδας να παλέψει για τη διεθνή αναγνώριση – Οι ψυχές των 353.000 νεκρών μας πρέπει να ησυχάσουν
103 χρόνια μετά και ο πόνος δεν έχει καταλαγιάσει. Μοιάζει να κάνει τη δική του πορεία από τη μια γενιά Ποντίων στην άλλη. Τι κι αν έχουν φύγει από τη ζωή οι περισσότεροι μάρτυρες της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της βίαιης αλλαγής της ανθρωπογεωγραφίας της περιοχής, τίποτα δεν μπορεί να ξεχαστεί. Ο ίδιος ο γενετικός κώδικας των Ποντίων μεταφέρει την αλήθεια που είναι μία και μοναδική: Οι Οθωμανοί Τούρκοι και οι συνεργοί τους υλοποίησαν με χειρουργική ακρίβεια το σχέδιο εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου, βάζοντας στο στόχαστρό τους, όχι μία αλλά πολλές γενιές!
Η 19η Μαΐου 1919 αποτελεί ημερομηνία-εφιάλτη για εκατομμύρια Πόντιους του χθες, του σήμερα και του αύριο, καθώς οι ξεριζωμένες οικογένειές τους κουβαλούν πολλές ματωμένες ιστορίες.
Ταυτόχρονα αποτελεί και ημερομηνία-ντροπής για όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις που έχουν αποτύχει να διεθνοποιήσουν το ειδεχθές έγκλημα, έχοντας επιλέξει να κλείσουν τα αυτιά σε αυτό το «διπλωματικό εμπόδιο». Η λέξη γενοκτονία αποτελεί κόκκινο πανί για την Τουρκία και αρκεί για να κάνει την ηγεσία της να χάσει τον έλεγχο. Πόσο μάλλον να συμφιλιωθεί με το ιστορικό παρελθόν της και να αναλάβει τις ευθύνες της. Και εκεί κάπου βρίσκεται το εμπόδιο για τις ελληνικές κυβερνήσεις, που ακολουθώντας τη διπλωματική οδό –αν όχι κατευθυντήριες γραμμές ευρωπαίων εταίρων μας– δεν θέτουν ξεκάθαρα το θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής.
Η πληθώρα των ιστορικών πηγών, τουρκικών και διεθνών, που μιλούν ξεκάθαρα για Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της καθ’ ημάς Ανατολής, δεν φαίνεται να είναι αρκετές για να γίνει το επόμενο βήμα, αυτό της αναγνώρισης του εγκλήματος. Όμως ο καιρός περνάει και η ανάγκη είναι μεγαλύτερη παρά ποτέ γιατί όσο περπατάμε πάνω στην ουδέτερη γραμμή, ο θύτης σπρώχνει για να κερδίσει περισσότερο χώρο από το σήμερα των παιδιών μας.
Οι ψύχραιμες φωνές υποστηρίζουν ότι μπορούμε να ζήσουμε αρμονικά με τους γείτονές μας. Αλήθεια, μπορούμε; Όποια οικογένεια θρήνησε, πώς μπορεί να αφήσει τον πόνο πίσω της; Είναι εύκολο να ξεχαστούν οι αναγκαστικοί εκτοπισμοί των Ελλήνων από τα παράλια προς την ενδοχώρα της Ανατολίας; Εκείνες οι ατελείωτες πορείες θανάτου και οι επιθέσεις στα ελληνικά χωριά του Πόντου; Ή μήπως τα τάγματα καταναγκαστικής εργασίας που εξαφάνισαν γενιές Ποντίων;
Τίποτα δεν μπορεί να ξεχαστεί και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει! Όχι, όσο ο θύτης υποδύεται τον Πόντιο Πιλάτο και νίπτει τας χείρας του για τις εκατοντάδες χιλιάδες των νεκρών μας!
Το προσχεδιασμένο έγκλημα των Νεότουρκων και των κεμαλικών απέδωσε καρπούς, αφού από την έναρξη της Γενοκτονίας μέχρι τον Μάρτιο του 1924, 353.000 Έλληνες του Πόντου έχασαν τη ζωή τους και άλλοι τόσοι εκτοπίστηκαν. Το μαχαίρι δεν έκανε διακρίσεις: Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, νέοι και ηλικιωμένοι σφαγιάζονταν. Οι Οθωμανοί Τούρκοι εκτέλεσαν, κρέμασαν, βίασαν, βασάνισαν και απήγαγαν. Όσο πιο πολλά τα θύματα, τόσο μεγαλύτερα τα ανταλλάγματα. Οι Τούρκοι εξαργύρωσαν τα εγκλήματά τους με χρήματα, αξιώματα, και τις περιουσίες των Ελλήνων χριστιανών.
Οι τελευταίοι, όσοι έζησαν, πήραν το δρόμο προς τη μητέρα πατρίδα. Άλλος πόνος και τούτος. Μετά την Ανταλλαγή των πληθυσμών, έφθασαν στην Ελλάδα 190.000 Πόντιοι, εξαθλιωμένοι με κάθε έννοια. Και ενώ αγωνιούσαν να πατήσουν τα ελληνικά χώματα, οι ντόπιοι τους απέρριψαν ως «τουρκόσπορους». Οι Πόντιοι βίωσαν τη φρίκη των λοιμοκαθαρτηρίων που είχαν στηθεί πρόχειρα και βρέθηκαν αντιμέτωποι με σοβαρές ασθένειες και πείνα. Όσοι είχαν καταφέρει να φέρουν λίγο από το βιός τους μαζί, το ξεπουλούσαν όσο-όσο για ένα κομμάτι ψωμί που θα έθρεφε την οικογένειά τους. Κι όλα αυτά, στην ιστορική πατρίδα…
Αγνοήθηκαν, λοιδορήθηκαν και μπήκαν στο περιθώριο. Οι ντόπιοι άργησαν να συνειδητοποιήσουν πως όλοι αυτοί είχαν αφήσει για λίπασμα τους νεκρούς τους, είχαν υποχρεωθεί να κρύβουν την ορθόδοξη πίστη τους και να μιλούν περιορισμένα τη διάλεκτό τους. Τους αντιμετώπιζαν ως μιάσματα, ζητιάνους γεμάτους αρρώστιες. Κι ας ήταν αυτοί που παρήγαγαν πολιτισμό και παιδεία στον Πόντο και τη Μικρά Ασία.
Όμως το ίδιο DNA που μεταφέρει τον πόνο από τη μία γενιά στην άλλη, μεταφέρει και εκείνα τα γονίδια που πεισματικά υποχρεώνουν κάθε πρόσφυγα να πετύχει. Αυτό συνέβη με τους Έλληνες του Πόντου, οι οποίοι όπου κι αν βρέθηκαν μετά τον Ξεριζωμό, τα κατάφεραν. Λάθος. Όχι, δεν τα κατάφεραν απλά. Πέτυχαν να ξεχωρίσουν και να κάνουν τη διαφορά. Αυτοί οι ρακένδυτοι που έφθασαν από την Ανατολία με τους χειρότερους οιωνούς. Και είναι τόσα πολλά τα παραδείγματα από τα οποία μπορούμε να διδαχθούμε και να βρούμε το δρόμο που θα οδηγήσει στη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Οι Πόντιοι οφείλουν ενωμένοι να πορεύονται, για να ακούγεται δυνατά ότι απαιτούν τη δικαίωση των προγόνων τους. Οι διχαστικές συμπεριφορές δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν θέση στην Ελλάδα του 2022. Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου είναι εθνική υπόθεση και καθένας από εμάς οφείλει να παλέψει για την επίτευξη του ύψιστου στόχου.
Πόπη Παπαγεωργίου
1η photo Από τη σειρά «Εκτέλεση» της συλλογής «Ποντιακή Γενοκτονία» (φωτ.: Gjergj Kola)
πηγή: www.potosnews.gr
"Η Ελληνική Ομοσπονδία Καράτε καταδικάζει απερίφραστα οποιαδήποτε αποτρόπαια πράξη, πόσω μάλλον μια πράξη ποινικά κολάσιμη, όπως ο βασανισμός ζώων. Ενώνουμε τη φωνή μας με όσους ζητούν την παραδειγματική τιμωρία ανθρώπων που συμπεριφέρονται άθλια σε ανυπεράσπιστα ζώα.
Από εκεί και πέρα, η εμπλοκή αθλήτριας της Εθνικής Ομάδας Καράτε σε περιστατικό βασανισμού ζώων δεν προκύπτει, σύμφωνα με τοποθέτησή της ίδιας. Η υπόθεση έχει ήδη απασχολήσει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Είναι αυτονόητο ότι η ΕΛΟΚ παρακολουθεί τις εξελίξεις και είναι έτοιμη να δράσει αποφασιστικά και με τη δέουσα αυστηρότητα, εφόσον προκύψει ο,τιδήποτε επιβαρυντικό για την αθλήτρια από την ελληνική δικαιοσύνη."
Η κακοποίηση ζώων συνδέεται με την κακοποίηση ανθρώπων. Οι δράστες υπήρξαν θύματα βίας και είναι εν δυνάμει δολοφόνοι...
Γιατί όμως, ένας άνθρωπος κακοποιεί τα ζώα;
Εγκληματολογικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι βίαιες πράξεις κατά των ζώων δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά. Η κακοποίηση τους συχνά συνδέεται και με την κακοποίηση ανθρώπων, κάτι όμως που δεν είναι κανόνας. Ερευνητές από το FBI παρατήρησαν ότι μια κοινή συμπεριφορά ανάμεσα στους δολοφόνους, τους βιαστές και γενικότερα όσους εγκληματίες είχαν υψηλή παρορμητικότητα, εγωισμό και έλλειψη τύψεων, ήταν η κακοποίηση ζώων κατά τη νεαρή τους ηλικία. Η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στις 10 πρώτες χώρες που κακοποιούν περισσότερο τα ζώα.
Μα, τι άνθρωποι είναι αυτοί;
«Τους ανθρώπους που κακοποιούν ζώα, τους συναντάμε, συχνά, να διαπράττουν ανεξέλεγκτα και ασύδοτα πολλαπλές εγκληματικές πράξεις έναντι όλων.
Είναι «νταήδες», εμπλέκονται εύκολα σε καυγάδες, παρουσιάζουν εμφανή παρεμβατική και αντικοινωνική συμπεριφορά, γενικά, αλλά και σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας.
Μέσα τους κρύβεται έναν ανώριμο παιδί με «κακοφορμισμένες» πληγές, ενώ το εξωτερικό τους προσωπείο είναι αυτό του οργισμένου τιμωρού.
Αν θα θέλαμε να κατηγοριοποιήσουμε τα χαρακτηριστικά του προφίλ κάποιου που κακοποιεί τα ζώα, θα λέγαμε ότι πρόκειται για άτομο με: 1) έλλειψη ενσυναίσθησης, 2) δυσκολία ανάπτυξης κοινωνικών σχέσεων σε βάθος, και σχέσεων σεβασμού και εμπιστοσύνης, 3) χαμηλή αυτοεκτίμηση, ανασφάλεια και αισθήματα ανεπάρκειας, 4) μειωμένη ικανότητα άντλησης ευχαρίστησης από την καθημερινότητα, 5) παρεμβατική συμπεριφορά και προβλήματα με τον νόμο κατά την εφηβεία, 6) μανιοκαταθλιπτική συμπτωματολογία, 7) επίδειξη εξουσίας και ελέγχου σε αδύναμα όντα, 8) σεξουαλικές δυσλειτουργίες, 9) εκρήξεις οργής χωρίς αιτία και, 10) παθολογία του υπέρ εγώ, περιγράφει ο αστυνομικός διευθυντής, που υπηρετεί ως υποδιευθυντής στη Διεύθυνση Αστυνομίας Ηρακλείου Κρήτης, Νικόλαος Χρυσάκης*.
Πολλοί διαβόητοι κατά συρροήν δολοφόνοι, όπως ο Jeffrey Dahmer, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το βιασμό, δολοφονία και διαμελισμό 17 ανδρών και αγοριών μεταξύ 1978 και 1991, ξεκίνησαν βασανίζοντας και σκοτώνοντας ζώα στην παιδική τους ηλικία. Μάλιστα, ο Dahmer σκότωνε και διαμέλιζε τα ζώα, ενώ μετά αυνανιζόταν. Παρόλο που δεν είναι ξεκάθαρη η σύνδεση επιστημονικά, ένα από τα πρώτα σημάδια διαταραχής συμπεριφοράς είναι η σκληρότητα απέναντι στα ζώα. Όπως αναφέρει η μη κυβερνητική οργάνωση για την ηθική μεταχείριση των ζώων PETA, όταν ένα άτομο κακοποιεί τα ζώα φαίνεται πως δεν έχει συνείδηση και τύψεις για αυτό που κάνει. Σε πολλές περιπτώσεις, τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις προκύπτουν από μια εμφανή ανάγκη για εξουσία και έλεγχο, η οποία συνοδεύεται από έλλειψη ενσυναίσθησης. Τα ζώα και ειδικά αυτά που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, γίνονται στόχος γιατί ο δράστης δεν αναγνωρίζει ή δεν ενδιαφέρεται για τον σωματικό και ψυχολογικό πόνο που θα προκαλέσει. Τα ζώα υποφέρουν, όπως και οι άνθρωποι, αλλά οι δράστες δεν αντιλαμβάνονται τα συναισθήματα των άλλων ή δεν ενδιαφέρονται. Απουσιάζουν οι τύψεις. Γι’ αυτό και η σκληρότητα απέναντι στα ζώα είναι ένδειξη δυνητικής κακοποίησης των ανθρώπων.
«Έχω συναντήσει ανθρώπους που λένε «Ένα ζώο ήταν. Σιγά. Ποιος νοιάζεται;». Περιγράφουν ένα αίσθημα αδρεναλίνης μετά την κακοποίηση ή τη δολοφονία ενός ζώου. Αυτό το αίσθημα ίσως εμφανίζεται και σε όσους διαπράττουν βιαιότητες ενάντια στους ανθρώπους. Έτσι, αν ένας άνθρωπος είναι ικανός να κακοποιήσει, να βασανίσει και να σκοτώσει ένα ζώο, μπορεί να πάει παραπέρα κάνοντας αντίστοιχες πράξεις σε ανθρώπους για να νιώσεις ακριβώς αυτό το συναίσθημα της αδρεναλίνης» ανέφερε ο ψυχολόγος Dawn Drucker στην μη κυβερνητική οργάνωση PETA....
πηγές : https://www.ygeiamou.gr/pets/192125/kakopiisi-zoou-to-profil-ton-draston-ti-na-kanete/
https://valueforlife.gr/psychologia/i-kakopoiisi-zoon-syndeetai-me-tin-kakopoiisi-anthropon-oi-drastes-ypirxan-thymata-vias-kai-einai-en-dynamei-dolofonoi/