ΕΙΔΙΚΟ ΘΕΜΑ του Μανουσαρίδη Παναγιώτη*
Όπως και στις μεγάλες ομάδες, έτσι και στις Ακαδημίες, οι σχέσεις των γονιών με τους προπονητές είναι πολύ σημαντικό να κρατούνται σε ένα σωστό επίπεδο, ώστε να βοηθούν το έργο των προπονητών της ακαδημίας και να μην επηρεάζουν την ψυχολογία των παιδιών, αφήνοντας τον εκάστοτε προπονητή να κάνει με τον πιο σωστό τρόπο τη δουλειά του.
Με αφορμή τους αγώνες που διεξάγονται ανάμεσα σε παιδιά, πολύ συχνά παρατηρείται το φαινόμενο των γονιών – προπονητών, οι οποίοι - έξω από τα γήπεδα – κοουτσάρουν τα παιδιά τους, κάνουν τους διαιτητές, δημιουργώντας προβλήματα, τόσο στο παιδί τους, όσο και στους προπονητές τους.
Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι πολλοί γονείς θέλουν να δείξουν στα παιδιά τους πως να χτυπούνε τη μπάλα, πως πρέπει να παίξουν, πως πρέπει να κινηθούν. Αυτή όμως, είναι μια δουλειά που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους.
Αφήστε τα τεχνικά θέματα στους προπονητές και ασχοληθείτε με άλλα βασικά καθήκοντα. Μάθετε στο παιδί σας να ευχαριστιέται τον ανταγωνισμό και το πόσο βασικό είναι να προσπαθεί σκληρά. Δεν πρέπει να εισέρχονται σε τεχνικά θέματα, αλλά να αφήνουν τον προπονητή να κάνει τη δουλειά του, όπως νομίζει εκείνος.
Να μην ενοχλούμε τα παιδιά όταν αγωνίζονται και όταν προπονούνται. Καλό είναι να παρακολουθούν τις προπονήσεις από χώρο τέτοιο, ώστε να μην επηρεάζονται τα παιδιά από την παρουσία τους.
Τα καθήκοντα του γονιού σε κάθε ηλικία είναι :
6 – 8 ΧΡΟΝΩΝ: Μάθετε στο παιδί σας ποδόσφαιρο! Δείξτε του πως είναι η διασκέδαση. Μην το μπλέκετε σε λεπτομέρειες. Αφήστε το να χτυπά τις μπάλες όπως αυτό θέλει. Σημασία έχει να περνά καλά! Τραβήξτε το από την T.V. Computer κ.τ.λ.
8 – 13 ΧΡΟΝΩΝ: Το παιδί πρέπει να μπει σε πρόγραμμα. Θα έχει την ανεξαρτησία του και θα αποκτήσει τις κοινωνικές σχέσεις με τους συνομηλίκους του. Τις γνώσεις τις τεχνικές θα τις μάθει από επαγγελματία ακόμη και αν ο γονιός ξέρει καλό ποδόσφαιρο, εντούτοις το παιδί ευκολότερα δέχεται την κριτική από έναν ξένο παρά από τον ίδιο τον γονιό. Μην το παρακάνετε, γιατί στο τέλος θα πιστέψει ότι κάνει λάθος, ότι κριτικάρετε τον ίδιο και όχι την τεχνική του.
Αντί να κοουτσάρετε, εξηγείστε βασικά πράγματα, αγκαλιάστε το μετά την ήττα και πείτε του ότι είστε περήφανοι. Αυτοπεποίθηση και αθλητικό πνεύμα είναι οι τομείς που πρέπει να προπονεί ο γονιός το παιδί του. Παρακολουθήστε την υγεία του και ενημερώστε τους προπονητές του.
14 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΩ: Από αυτή την ηλικία, πρέπει να βασιστείτε απολύτως στους προπονητές, εσείς σαν γονιός φροντίστε για την καλλιέργεια του αθλητικού πνεύματος και την ηθική υπόστασή του.
Είναι λογικό να υπάρχουν παράπονα και γκρίνιες από τους γονείς, «...γιατί δεν παίζει το παιδί μου βασικός...», «...γιατί τον έβαλες εκεί ενώ η θέση του είναι άλλη...», «...γιατί παίζει λιγότερο και ο άλλος περισσότερο...» και διάφορα άλλα πράγματα, που δημιουργούν προβλήματα στην ακαδημία, στον προπονητή και γενικότερα στο χώρο.
Πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι το παιδί αποτελεί μέλος της ομάδας και ο προπονητής είναι υπεύθυνος για τα ποδοσφαιρικά πράγματα και κανένας άλλος. Για όποιο παράπονο μπορεί να προκύψει, καλό είναι ο γονιός να μιλά κατ’ ιδίαν με τον προπονητή, χωρίς την παρουσία του παιδιού.
Η συνομιλία και η συνεννόηση γονιού με προπονητή είναι απαραίτητη! Μπορεί να αναφερθεί σε οποιοδήποτε θέμα τον απασχολεί και όχι μόνο αναφορικά με το ποδόσφαιρο. Είναι πολλές οι περιπτώσεις, που προπονητές έχουν βοηθήσει παιδιά σε σχέση με το σχολείο, σε συνεννόηση με τον γονιό. Δεν πρέπει να θεωρούν ότι ο προπονητής έχει κάτι συγκεκριμένο με το παιδί τους. Είναι λάθος, γιατί ο προπονητής βλέπει όλα τα παιδιά το ίδιο, δεν τα ξεχωρίζει και κρίνει ποια πρέπει να χρησιμοποιήσει, με ποιο τρόπο και πως, ανάλογα με τις συνθήκες και τις δυνατότητες του κάθε παιδιού.
Πρέπει να επικοινωνούν με τους προπονητές και να μαθαίνουν την πρόοδό τους, την συμπεριφορά τους ή όποια άλλα προβλήματα προκύπτουν. Δεν πρέπει οι γονείς να μπαίνουν στο έργο του προπονητή και να κάνουν κριτική στο παιδί, διότι έτσι το επηρεάζουν. Καλό είναι να μεταφέρουν το πρόβλημα στον προπονητή και να παροτρύνουν το παιδί τους να ρωτήσει τον προπονητή του για πιθανές απορίες. Δεν πρέπει οι γονείς να μπαίνουν στη θέση του προπονητή, γιατί έτσι μπερδεύονται τα πράγματα αλλά και το ίδιο το παιδί.
Συνεπώς, είναι απαραίτητο να υπάρχει υγιής σχέση γονιού και προπονητή, γιατί ο προπονητής των ακαδημιών πρέπει να είναι πρώτα παιδαγωγός και μετά τεχνικός ποδοσφαίρου.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΓΟΝΙΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΣ.
* Ο Μανουσαρίδης Παναγιώτης είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής Προπονητής Ποδοσφαίρου Α΄ Εθνικής κατηγορίας Ε.Π.Ο. – Γ.Γ.Α. με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Ε.Π.Ο. – Γ.Γ.Α.,
Κάτοχος διπλώματος προπονητού ποδοσφαίρου UEFA B, Προπονητής ποδοσφαίρου Ακαδημιών Π.Α.Ο. Αετού Βασιλικών
Όπως και στις μεγάλες ομάδες, έτσι και στις Ακαδημίες, οι σχέσεις των γονιών με τους προπονητές είναι πολύ σημαντικό να κρατούνται σε ένα σωστό επίπεδο, ώστε να βοηθούν το έργο των προπονητών της ακαδημίας και να μην επηρεάζουν την ψυχολογία των παιδιών, αφήνοντας τον εκάστοτε προπονητή να κάνει με τον πιο σωστό τρόπο τη δουλειά του.
Με αφορμή τους αγώνες που διεξάγονται ανάμεσα σε παιδιά, πολύ συχνά παρατηρείται το φαινόμενο των γονιών – προπονητών, οι οποίοι - έξω από τα γήπεδα – κοουτσάρουν τα παιδιά τους, κάνουν τους διαιτητές, δημιουργώντας προβλήματα, τόσο στο παιδί τους, όσο και στους προπονητές τους.
Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι πολλοί γονείς θέλουν να δείξουν στα παιδιά τους πως να χτυπούνε τη μπάλα, πως πρέπει να παίξουν, πως πρέπει να κινηθούν. Αυτή όμως, είναι μια δουλειά που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους.
Αφήστε τα τεχνικά θέματα στους προπονητές και ασχοληθείτε με άλλα βασικά καθήκοντα. Μάθετε στο παιδί σας να ευχαριστιέται τον ανταγωνισμό και το πόσο βασικό είναι να προσπαθεί σκληρά. Δεν πρέπει να εισέρχονται σε τεχνικά θέματα, αλλά να αφήνουν τον προπονητή να κάνει τη δουλειά του, όπως νομίζει εκείνος.
Να μην ενοχλούμε τα παιδιά όταν αγωνίζονται και όταν προπονούνται. Καλό είναι να παρακολουθούν τις προπονήσεις από χώρο τέτοιο, ώστε να μην επηρεάζονται τα παιδιά από την παρουσία τους.
Τα καθήκοντα του γονιού σε κάθε ηλικία είναι :
6 – 8 ΧΡΟΝΩΝ: Μάθετε στο παιδί σας ποδόσφαιρο! Δείξτε του πως είναι η διασκέδαση. Μην το μπλέκετε σε λεπτομέρειες. Αφήστε το να χτυπά τις μπάλες όπως αυτό θέλει. Σημασία έχει να περνά καλά! Τραβήξτε το από την T.V. Computer κ.τ.λ.
8 – 13 ΧΡΟΝΩΝ: Το παιδί πρέπει να μπει σε πρόγραμμα. Θα έχει την ανεξαρτησία του και θα αποκτήσει τις κοινωνικές σχέσεις με τους συνομηλίκους του. Τις γνώσεις τις τεχνικές θα τις μάθει από επαγγελματία ακόμη και αν ο γονιός ξέρει καλό ποδόσφαιρο, εντούτοις το παιδί ευκολότερα δέχεται την κριτική από έναν ξένο παρά από τον ίδιο τον γονιό. Μην το παρακάνετε, γιατί στο τέλος θα πιστέψει ότι κάνει λάθος, ότι κριτικάρετε τον ίδιο και όχι την τεχνική του.
Αντί να κοουτσάρετε, εξηγείστε βασικά πράγματα, αγκαλιάστε το μετά την ήττα και πείτε του ότι είστε περήφανοι. Αυτοπεποίθηση και αθλητικό πνεύμα είναι οι τομείς που πρέπει να προπονεί ο γονιός το παιδί του. Παρακολουθήστε την υγεία του και ενημερώστε τους προπονητές του.
14 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΩ: Από αυτή την ηλικία, πρέπει να βασιστείτε απολύτως στους προπονητές, εσείς σαν γονιός φροντίστε για την καλλιέργεια του αθλητικού πνεύματος και την ηθική υπόστασή του.
Είναι λογικό να υπάρχουν παράπονα και γκρίνιες από τους γονείς, «...γιατί δεν παίζει το παιδί μου βασικός...», «...γιατί τον έβαλες εκεί ενώ η θέση του είναι άλλη...», «...γιατί παίζει λιγότερο και ο άλλος περισσότερο...» και διάφορα άλλα πράγματα, που δημιουργούν προβλήματα στην ακαδημία, στον προπονητή και γενικότερα στο χώρο.
Πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι το παιδί αποτελεί μέλος της ομάδας και ο προπονητής είναι υπεύθυνος για τα ποδοσφαιρικά πράγματα και κανένας άλλος. Για όποιο παράπονο μπορεί να προκύψει, καλό είναι ο γονιός να μιλά κατ’ ιδίαν με τον προπονητή, χωρίς την παρουσία του παιδιού.
Η συνομιλία και η συνεννόηση γονιού με προπονητή είναι απαραίτητη! Μπορεί να αναφερθεί σε οποιοδήποτε θέμα τον απασχολεί και όχι μόνο αναφορικά με το ποδόσφαιρο. Είναι πολλές οι περιπτώσεις, που προπονητές έχουν βοηθήσει παιδιά σε σχέση με το σχολείο, σε συνεννόηση με τον γονιό. Δεν πρέπει να θεωρούν ότι ο προπονητής έχει κάτι συγκεκριμένο με το παιδί τους. Είναι λάθος, γιατί ο προπονητής βλέπει όλα τα παιδιά το ίδιο, δεν τα ξεχωρίζει και κρίνει ποια πρέπει να χρησιμοποιήσει, με ποιο τρόπο και πως, ανάλογα με τις συνθήκες και τις δυνατότητες του κάθε παιδιού.
Πρέπει να επικοινωνούν με τους προπονητές και να μαθαίνουν την πρόοδό τους, την συμπεριφορά τους ή όποια άλλα προβλήματα προκύπτουν. Δεν πρέπει οι γονείς να μπαίνουν στο έργο του προπονητή και να κάνουν κριτική στο παιδί, διότι έτσι το επηρεάζουν. Καλό είναι να μεταφέρουν το πρόβλημα στον προπονητή και να παροτρύνουν το παιδί τους να ρωτήσει τον προπονητή του για πιθανές απορίες. Δεν πρέπει οι γονείς να μπαίνουν στη θέση του προπονητή, γιατί έτσι μπερδεύονται τα πράγματα αλλά και το ίδιο το παιδί.
Συνεπώς, είναι απαραίτητο να υπάρχει υγιής σχέση γονιού και προπονητή, γιατί ο προπονητής των ακαδημιών πρέπει να είναι πρώτα παιδαγωγός και μετά τεχνικός ποδοσφαίρου.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΚΑΙ ΓΟΝΙΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΣ.
* Ο Μανουσαρίδης Παναγιώτης είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής Προπονητής Ποδοσφαίρου Α΄ Εθνικής κατηγορίας Ε.Π.Ο. – Γ.Γ.Α. με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Ε.Π.Ο. – Γ.Γ.Α.,
Κάτοχος διπλώματος προπονητού ποδοσφαίρου UEFA B, Προπονητής ποδοσφαίρου Ακαδημιών Π.Α.Ο. Αετού Βασιλικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου