Μέσα στα επόμενα χρόνια, όχι πολύ μακρινά από τις μέρες μας, όλα μπορεί να μοιάζουν αλλά και να είναι διαφορετικά. Τότε ίσως, να έχουμε λιγότερα μυστήρια για να λύσουμε. Τότε, σε εκείνες τις ημέρες, ίσως υπάρχουν πιο λίγα γυμναστήρια και περισσότερα εργαστήρια που θα μπορούν με ακρίβεια να «γεννήσουν» και να παρουσιάζουν μεγάλους πρωταθλητές. Τους νέους πρωταγωνιστές, που θα κυριαρχούν στους αγώνες αλλά και στην βιομηχανία του αθλητισμού.
Τότε σίγουρα, θα υπάρχει μία γενιά περισσότερο δυνατή και σχεδόν καθόλου απρόβλεπτη.
Λιγότεροι τραυματισμοί, πιο μικρός ο φόβος. Η γενετική θεραπεία, όπως έχει τονίσει χαρακτηριστικά ο Αμερικανός καθηγητής της γενετικής Γκρέγκορι Στοκ, δεν ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας και είναι εκείνη που θα αλλάξει τις τεχνικές.
Παίρνοντας ως παράδειγμα έναν σύνδεσμο κομμένο, μπορεί κάποιος να καταλήξει με ευκολία σε χρήσιμα συμπεράσματα. Δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε ένα τένοντα που έχει λιγότερη ελαστικότητα, αλλά ένα νέο ξαναφτιαγμένο σύνδεσμο. Εξαιρετικό! Ενας τένοντας, που θα μπορεί να αντικατασταθεί σαν μία καμένη λάμπα, ενώ την ίδια στιγμή ο χρόνος αποθεραπείας και η επιστροφή του αθλητή στους αγωνιστικούς χώρους, θα είναι δυνατό να μειωθεί κατά τα δύο τρίτα.
Σε κάποιους αυτό μπορεί να φανεί φυσιολογικό, γιατί ήδη παρατηρούν πως νέες τεχνικές στην ιατρική βοηθούν τους αθλητές. Ομως η γενετική προχωρά ακόμη περισσότερο, κάνοντας το ταξίδι και τα αναμενόμενα αποτελέσματα συναρπαστικά. Ετσι μέσα στα επόμενα κιόλας χρόνια, μελετώντας τον γενετικό κώδικα θα μπορούμε να κατανοήσουμε με ακρίβεια τις γενετικές βάσεις του ανθρώπου και του αθλητή. Με άλλα λόγια, θα είμαστε σε θέση να μάθουμε αν ένα παιδί έχει τις προϋποθέσεις για τον αθλητισμό ή για σπουδές, χωρίς όμως να σκεφτόμαστε ότι εξετάζουμε έναν άνθρωπο άλογο, αφού στα σπορ για παράδειγμα σημαντικός είναι ο ρόλος που διαδραματίζουν το περιβάλλον, ο χαρακτήρας, η οικογένεια.
Ηδη από την περασμένη δεκαετία, στην Βοστόνη, ειδικοί, επεξεργάζονται τρόπους για να μειώσουν τον χρόνο αποθεραπείας στον τραυματισμό μέσω της γενετικής, ενώ ήδη πριν ακόμα από το 2010, στην Γαλλία χρησιμοποιούν θεραπείες γενετικής, αναπαράγοντας, για παράδειγμα, μέρος του κομμένου συνδέσμου.
Ορισμένοι Βρετανοί καθηγητές γενετικής, έχουν εκφράσει την βεβαιότητα πως μέσα στα επόμενα δέκα με δέκα πέντε χρόνια θα έχουμε κλωνοποίηση ανθρώπου. Ισως όχι άδικα, αφού υπάρχει η βάση σε αυτό και είναι αρκετά πειστική. Είναι άραγε μακριά η μέρα να έχουμε ένα κλώνο του Μέσι, το Κριστιάνο Ρονάλντο, του Νειμάρ του Στέφεν Κάρι ή ακόμα του Γιουσέιν Μπολτ;
Οπως έχει γράψει ο Γκρέγκορι Στοκ, κάποια ημέρα, όχι πολύ μακρινή, οι αθλητές θα συναντιόνται σε αγώνες με τους δικούς τους κλώνους. Και τότε ίσως , γίνουμε θεατές μιας νεάς σειράς αγώνων, των δικών τους αγώνων. Σίγουρα είναι θετικό, πως θα γίνει δυνατή η μελέτη και η γνωριμία των μαύρων αθλητών ή ακόμα και δύο αδελφών, που κάνουν το ίδιο σπορ, στο ίδιο επίπεδο, αλλά παραμένουν διαφορετικοί. Πως συμβαίνει αυτό; Είναι αποτελέσμα της ευγενούς άμιλλας; Ναι, μπορεί να βοηθά, αλλά δεν αρκεί από μόνη της. Το κλειδί λένε βρίσκεται στην γενετική. Ο αθλητισμός φαίνεται ότι περνάει πια στον ?αστερισμό του πιο διάσημου προβάτου στον κόσμο, της περίφημης Ντόλι.
Σίγουρα, καμμία εξέλιξη, από τα πρώτα κιόλας βήματα της διαδρομής της δεν κουβαλά μονάχα θετικές παρενέργειες, αλλά παρουσιάζει και αρνητικές συνέπειες. Πόσο προετοιμασμένος είναι ο άνθρωπος να τις γνωρίσει και κυρίως να τις αντιμετωπίσει;
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τότε σίγουρα, θα υπάρχει μία γενιά περισσότερο δυνατή και σχεδόν καθόλου απρόβλεπτη.
Λιγότεροι τραυματισμοί, πιο μικρός ο φόβος. Η γενετική θεραπεία, όπως έχει τονίσει χαρακτηριστικά ο Αμερικανός καθηγητής της γενετικής Γκρέγκορι Στοκ, δεν ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας και είναι εκείνη που θα αλλάξει τις τεχνικές.
Παίρνοντας ως παράδειγμα έναν σύνδεσμο κομμένο, μπορεί κάποιος να καταλήξει με ευκολία σε χρήσιμα συμπεράσματα. Δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε ένα τένοντα που έχει λιγότερη ελαστικότητα, αλλά ένα νέο ξαναφτιαγμένο σύνδεσμο. Εξαιρετικό! Ενας τένοντας, που θα μπορεί να αντικατασταθεί σαν μία καμένη λάμπα, ενώ την ίδια στιγμή ο χρόνος αποθεραπείας και η επιστροφή του αθλητή στους αγωνιστικούς χώρους, θα είναι δυνατό να μειωθεί κατά τα δύο τρίτα.
Ηδη από την περασμένη δεκαετία, στην Βοστόνη, ειδικοί, επεξεργάζονται τρόπους για να μειώσουν τον χρόνο αποθεραπείας στον τραυματισμό μέσω της γενετικής, ενώ ήδη πριν ακόμα από το 2010, στην Γαλλία χρησιμοποιούν θεραπείες γενετικής, αναπαράγοντας, για παράδειγμα, μέρος του κομμένου συνδέσμου.
Ορισμένοι Βρετανοί καθηγητές γενετικής, έχουν εκφράσει την βεβαιότητα πως μέσα στα επόμενα δέκα με δέκα πέντε χρόνια θα έχουμε κλωνοποίηση ανθρώπου. Ισως όχι άδικα, αφού υπάρχει η βάση σε αυτό και είναι αρκετά πειστική. Είναι άραγε μακριά η μέρα να έχουμε ένα κλώνο του Μέσι, το Κριστιάνο Ρονάλντο, του Νειμάρ του Στέφεν Κάρι ή ακόμα του Γιουσέιν Μπολτ;
Οπως έχει γράψει ο Γκρέγκορι Στοκ, κάποια ημέρα, όχι πολύ μακρινή, οι αθλητές θα συναντιόνται σε αγώνες με τους δικούς τους κλώνους. Και τότε ίσως , γίνουμε θεατές μιας νεάς σειράς αγώνων, των δικών τους αγώνων. Σίγουρα είναι θετικό, πως θα γίνει δυνατή η μελέτη και η γνωριμία των μαύρων αθλητών ή ακόμα και δύο αδελφών, που κάνουν το ίδιο σπορ, στο ίδιο επίπεδο, αλλά παραμένουν διαφορετικοί. Πως συμβαίνει αυτό; Είναι αποτελέσμα της ευγενούς άμιλλας; Ναι, μπορεί να βοηθά, αλλά δεν αρκεί από μόνη της. Το κλειδί λένε βρίσκεται στην γενετική. Ο αθλητισμός φαίνεται ότι περνάει πια στον ?αστερισμό του πιο διάσημου προβάτου στον κόσμο, της περίφημης Ντόλι.
Σίγουρα, καμμία εξέλιξη, από τα πρώτα κιόλας βήματα της διαδρομής της δεν κουβαλά μονάχα θετικές παρενέργειες, αλλά παρουσιάζει και αρνητικές συνέπειες. Πόσο προετοιμασμένος είναι ο άνθρωπος να τις γνωρίσει και κυρίως να τις αντιμετωπίσει;
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου