Στις μέρες μας είναι πλέον γνωστά στο ευρύ κοινό, τα οφέλη του αθλητισμού. Οι επιστήμονες κρούουν διαρκώς τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιπτώσεις που έχουν στην υγεία των παιδιών η κακή διατροφή, η καθιστική ζωή και η έλλειψη άσκησης.
Η αθλητική δραστηριότητα δίνει την ευκαιρία στα παιδιά και στους νέους να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση και να συνηθίσουν σ’ έναν τρόπο ζωής και άσκησης που ιδανικά θα συνεχίσουν και στην ενήλικη ζωή τους. Ο αθλητισμός προστατεύει τα παιδιά από την παχυσαρκία και τη γνωστή παγίδα “καναπές – τηλεόραση – κομπιούτερ – ψυγείο. Μειώνει τον κίνδυνο για προβλήματα υγείας (τώρα, αλλά και στη μετέπειτα ζωή), όπως η παχυσαρκία, οι καρδιαγγειακές νόσοι και ο σακχαρώδης διαβήτης, και βοηθά στην απόκτηση υγιών συνηθειών. Επιπλέον, συμβάλλει στην ανάπτυξη κινητικών δεξιοτήτων και συντονισμού.
Ακολουθώντας ένα συστηματικό πρόγραμμα σωματικής δραστηριότητας εντοπίζουμε θετικά οφέλη όπως:
δημιουργία δυνατών μυών και οστών
πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων
έλεγχος και μείωση της παιδικής παχυσαρκίας
έλεγχος και μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης και της χοληστερίνης στο αίμα
μείωση κινδύνου ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2
καλή στάση σώματος
ανάπτυξη βασικών κινητικών δεξιοτήτων
ανάπτυξη συγχρονισμού και ισορροπίας
βελτίωση ελαστικότητας
βελτίωση αντοχής και δύναμης
Ο αθλητισμός δεν αφορά μόνο στη σωματική ανάπτυξη και υγεία, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Με τη συμμετοχή στα αθλήματα το παιδί γίνεται μέλος μιας ομάδας και μαθαίνει να επικοινωνεί ισότιμα και με κανόνες, να συμμετέχει σε μια κοινή προσπάθεια προς έναν κοινό στόχο. Είναι μια ευκαιρία να κάνει νέους φίλους και να μάθει να συνεργάζεται μαζί τους. Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι και το γεγονός ότι μέσα από τον αθλητισμό το παιδί αντιλαμβάνεται και αποδέχεται τη διαφορετικότητα και καλλιεργεί την ιδέα του αλληλοσεβασμού και της ανεκτικότητας.
Όσον αφορά τον πρωταθλητισμό, αποτελεί ένα τελείως ξεχωριστό πεδίο και σε αντίθεση με τον απλό αθλητισμό, δεν απευθύνεται σε όλους. Ο πρωταθλητισμός προσφέρει ό,τι ακριβώς κι ο αθλητισμός, με τη διαφορά ότι αποτελεί στόχο και όχι μια απλή συνήθεια. Τα άτομα που ασχολούνται, είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά με τον πρωταθλητισμό, διακατέχονται από πάθος για το άθλημά τους και εισπράττουν ακόμα περισσότερα οφέλη. Ο πρωταθλητισμός είναι για αυτά τα άτομα, το όχημα που θα τους οδηγήσει σε ανώτερες σφαίρες σωματικής, ψυχικής και πνευματικής ολοκλήρωσης. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους αθλητές, συνεχίζουν την πρωταθλητική τους καριέρα ακόμα και όταν έχουν δρέψει όλα τα προνόμια που είχε αυτή η διαδικασία να προσφέρει, όπως είναι για παράδειγμα τα μόρια εισαγωγής σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, μόρια πρόσληψης σε σώματα ασφαλείας (επαγγελματική αποκατάσταση), αναγνώριση και αθλητική καταξίωση, κλπ. Παρά τις όποιες «θυσίες» που απαιτούνται, όπως είναι οι εντατικότερη προπόνηση, η συνειδητή επιλογή της υγιεινής διατροφής, η αποχή από διασκεδάσεις σε περιόδους προετοιμασίας, τα άτομα που έχουν γευτεί τις χαρές και την ηθική ικανοποίηση του πρωταθλητισμού μία φορά, είναι σχεδόν αδύνατον να μην συνεχίσουν να θέτουν αθλητικούς στόχους.
Ο ρόλος των γονέων
Η στάση των γονέων μπορεί επίσης να επηρεάσει το πώς θα βιώσουν αυτήν την εμπειρία τα παιδιά και κάνει όλη τη διαφορά ανάμεσα στη χαρά της συμμετοχής ή στην πίκρα της ήττας.
Οι γονείς μπορούν και πρέπει να ενθαρρύνουν την επιλογή των παιδιών τους για πρωταθλητισμό, εάν κι εφόσον οι προϋποθέσεις σωματικής και ψυχικής υγείας του παιδιού δεν το απαγορεύουν. Καλό είναι να διατηρούν ρεαλιστικές προσδοκίες για την εξέλιξη και τις επιδόσεις του παιδιού και να δίνουν έμφαση στον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του αθλήματος, να το επαινούν για την προσπάθεια και να το ενθαρρύνουν στην περίπτωση αποτυχίας. Επίσης, με το παράδειγμά τους μπορούν να διδάξουν τη σωστή αθλητική συμπεριφορά, τη διατήρηση της ψυχραιμίας σε καλές και κακές στιγμές και το σεβασμό προς τους αντιπάλους. Οι γονείς θα πρέπει να επικοινωνούν με τους προπονητές, για να ενημερώνονται για τους τρόπους που μπορούν να υποστηρίξουν την προσπάθεια του παιδιού τους, χωρίς όμως να ασκούν ψυχολογική πίεση με τις όποιες προσδοκίες τους.
Ο ρόλος τους προπονητή
Ο προπονητής είναι για την πορεία των παιδιών, ο άνθρωπος που θα τα καθοδηγήσει με τέτοιον τρόπο, ώστε η εμπειρία τους από τον αθλητισμό να είναι σε κάθε περίπτωση θετική.
Απαραίτητη προϋπόθεση γι’αυτό είναι να διαθέτει την εμπειρία, την θεωρητική και τεχνική κατάρτιση και φυσικά το χάρισμα της διδασκαλίας.
Οι γονείς είναι σε θέση και πρέπει να ελέγχουν σε ποιόν εμπιστεύονται το παιδί τους και να αναζητούν στον προπονητή όλα εκείνα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα που θα διασφαλίσουν την μέγιστη ψυχοσωματική ωφέλεια του παιδιού από την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό.
Είναι δουλειά του προπονητή να διαχειριστεί «επιτυχίες» και «ατυχίες» με τρόπο τέτοιο ώστε το παιδί να αποκομίσει πάντα κάτι θετικό και να μάθει να αγωνίζεται. Άλλωστε το σπουδαιότερο μάθημα που μπορεί να διδαχθεί ένα παιδί είναι ότι το κακό δεν είναι να πέφτεις αλλά το να μην βρίσκεις το θάρρος να ξανασηκωθείς.
Η αθλητική δραστηριότητα δίνει την ευκαιρία στα παιδιά και στους νέους να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση και να συνηθίσουν σ’ έναν τρόπο ζωής και άσκησης που ιδανικά θα συνεχίσουν και στην ενήλικη ζωή τους. Ο αθλητισμός προστατεύει τα παιδιά από την παχυσαρκία και τη γνωστή παγίδα “καναπές – τηλεόραση – κομπιούτερ – ψυγείο. Μειώνει τον κίνδυνο για προβλήματα υγείας (τώρα, αλλά και στη μετέπειτα ζωή), όπως η παχυσαρκία, οι καρδιαγγειακές νόσοι και ο σακχαρώδης διαβήτης, και βοηθά στην απόκτηση υγιών συνηθειών. Επιπλέον, συμβάλλει στην ανάπτυξη κινητικών δεξιοτήτων και συντονισμού.
Ακολουθώντας ένα συστηματικό πρόγραμμα σωματικής δραστηριότητας εντοπίζουμε θετικά οφέλη όπως:
δημιουργία δυνατών μυών και οστών
πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων
έλεγχος και μείωση της παιδικής παχυσαρκίας
έλεγχος και μείωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης και της χοληστερίνης στο αίμα
μείωση κινδύνου ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2
καλή στάση σώματος
ανάπτυξη βασικών κινητικών δεξιοτήτων
ανάπτυξη συγχρονισμού και ισορροπίας
βελτίωση ελαστικότητας
βελτίωση αντοχής και δύναμης
Ο αθλητισμός δεν αφορά μόνο στη σωματική ανάπτυξη και υγεία, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο το παιδί αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Με τη συμμετοχή στα αθλήματα το παιδί γίνεται μέλος μιας ομάδας και μαθαίνει να επικοινωνεί ισότιμα και με κανόνες, να συμμετέχει σε μια κοινή προσπάθεια προς έναν κοινό στόχο. Είναι μια ευκαιρία να κάνει νέους φίλους και να μάθει να συνεργάζεται μαζί τους. Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι και το γεγονός ότι μέσα από τον αθλητισμό το παιδί αντιλαμβάνεται και αποδέχεται τη διαφορετικότητα και καλλιεργεί την ιδέα του αλληλοσεβασμού και της ανεκτικότητας.
Όσον αφορά τον πρωταθλητισμό, αποτελεί ένα τελείως ξεχωριστό πεδίο και σε αντίθεση με τον απλό αθλητισμό, δεν απευθύνεται σε όλους. Ο πρωταθλητισμός προσφέρει ό,τι ακριβώς κι ο αθλητισμός, με τη διαφορά ότι αποτελεί στόχο και όχι μια απλή συνήθεια. Τα άτομα που ασχολούνται, είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά με τον πρωταθλητισμό, διακατέχονται από πάθος για το άθλημά τους και εισπράττουν ακόμα περισσότερα οφέλη. Ο πρωταθλητισμός είναι για αυτά τα άτομα, το όχημα που θα τους οδηγήσει σε ανώτερες σφαίρες σωματικής, ψυχικής και πνευματικής ολοκλήρωσης. Δεν είναι τυχαίο, ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους αθλητές, συνεχίζουν την πρωταθλητική τους καριέρα ακόμα και όταν έχουν δρέψει όλα τα προνόμια που είχε αυτή η διαδικασία να προσφέρει, όπως είναι για παράδειγμα τα μόρια εισαγωγής σε ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, μόρια πρόσληψης σε σώματα ασφαλείας (επαγγελματική αποκατάσταση), αναγνώριση και αθλητική καταξίωση, κλπ. Παρά τις όποιες «θυσίες» που απαιτούνται, όπως είναι οι εντατικότερη προπόνηση, η συνειδητή επιλογή της υγιεινής διατροφής, η αποχή από διασκεδάσεις σε περιόδους προετοιμασίας, τα άτομα που έχουν γευτεί τις χαρές και την ηθική ικανοποίηση του πρωταθλητισμού μία φορά, είναι σχεδόν αδύνατον να μην συνεχίσουν να θέτουν αθλητικούς στόχους.
Ο ρόλος των γονέων
Η στάση των γονέων μπορεί επίσης να επηρεάσει το πώς θα βιώσουν αυτήν την εμπειρία τα παιδιά και κάνει όλη τη διαφορά ανάμεσα στη χαρά της συμμετοχής ή στην πίκρα της ήττας.
Οι γονείς μπορούν και πρέπει να ενθαρρύνουν την επιλογή των παιδιών τους για πρωταθλητισμό, εάν κι εφόσον οι προϋποθέσεις σωματικής και ψυχικής υγείας του παιδιού δεν το απαγορεύουν. Καλό είναι να διατηρούν ρεαλιστικές προσδοκίες για την εξέλιξη και τις επιδόσεις του παιδιού και να δίνουν έμφαση στον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του αθλήματος, να το επαινούν για την προσπάθεια και να το ενθαρρύνουν στην περίπτωση αποτυχίας. Επίσης, με το παράδειγμά τους μπορούν να διδάξουν τη σωστή αθλητική συμπεριφορά, τη διατήρηση της ψυχραιμίας σε καλές και κακές στιγμές και το σεβασμό προς τους αντιπάλους. Οι γονείς θα πρέπει να επικοινωνούν με τους προπονητές, για να ενημερώνονται για τους τρόπους που μπορούν να υποστηρίξουν την προσπάθεια του παιδιού τους, χωρίς όμως να ασκούν ψυχολογική πίεση με τις όποιες προσδοκίες τους.
Ο ρόλος τους προπονητή
Ο προπονητής είναι για την πορεία των παιδιών, ο άνθρωπος που θα τα καθοδηγήσει με τέτοιον τρόπο, ώστε η εμπειρία τους από τον αθλητισμό να είναι σε κάθε περίπτωση θετική.
Απαραίτητη προϋπόθεση γι’αυτό είναι να διαθέτει την εμπειρία, την θεωρητική και τεχνική κατάρτιση και φυσικά το χάρισμα της διδασκαλίας.
Οι γονείς είναι σε θέση και πρέπει να ελέγχουν σε ποιόν εμπιστεύονται το παιδί τους και να αναζητούν στον προπονητή όλα εκείνα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα που θα διασφαλίσουν την μέγιστη ψυχοσωματική ωφέλεια του παιδιού από την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό.
Είναι δουλειά του προπονητή να διαχειριστεί «επιτυχίες» και «ατυχίες» με τρόπο τέτοιο ώστε το παιδί να αποκομίσει πάντα κάτι θετικό και να μάθει να αγωνίζεται. Άλλωστε το σπουδαιότερο μάθημα που μπορεί να διδαχθεί ένα παιδί είναι ότι το κακό δεν είναι να πέφτεις αλλά το να μην βρίσκεις το θάρρος να ξανασηκωθείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου