Εμμανουήλ Καραλής ξεκίνησε με καράτε και μόλις κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ παίδων στο άλμα επί κοντώ

Ο Εμμανουήλ Καραλής μόλις κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ παίδων στο άλμα επί κοντώ Προέρχομαι από μία αθλητική οικογένεια» λέει ο Εμμανουήλ, «ο πατέρας μου έκανε δέκαθλο, ήταν πρωταθλητής, η μητέρα μου επίσης έκανε πρωταθλητισμό  άλμα εις μήκος, κι έχω και μια δίδυμη αδελφή η οποία κάνει έπταθλο. Οπότε είχα επαφή με τον αθλητισμό από παιδάκι. Μικρός έκανα καράτε και τάε κβο ντο, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου. Επειδή ο πατέρας μου έκανε δέκαθλο και ήθελε να με πάει και εμένα εκεί, με πήγε να δοκιμάσω το άλμα επί κοντώ πρώτα, επειδή είναι το πιο δύσκολο από τα αθλήματά του. Από τον Μ.ΗULOT Πηγή: www. lifo.gr


Ο Εμμανουήλ Καραλής είναι ένα γελαστό παιδί, συνεσταλμένο και ευγενικό. Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που προσέχεις όταν τον συναντάς. Το ραντεβού μας είναι στο χώρο που προπονείται στο ΟΑΚΑ, στις 5 το απόγευμα, και ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας είναι ακριβώς 20 λεπτά, για να μιλήσουμε και να φωτογραφηθεί. Μπορεί να είναι η πιο σύντομη συνέντευξη που έχω κάνει ποτέ, αλλά όταν μας λέει το καθημερινό πρόγραμμά του καταλαβαίνουμε ότι ο χρόνος δεν του περισσεύει: «Ξυπνάω το πρωί, τρώω πρωινό, πάω στο σχολείο, γυρνάω στις δύο και μισή στο σπίτι, τρώω, στις 3 κάνω μαθήματα μέχρι τις 5, στις 5.30 έρχομαι στο στάδιο για προπόνηση και φεύγω στις 9.30, βράδυ. Στις 10 φτάνω στο σπίτι και αν έχω και άλλα μαθήματα συνεχίζω το διάβασμα μέχρι να κοιμηθώ». Μιλάει με ενθουσιασμό και δείχνει ότι αγαπάει πολύ αυτό που κάνει -πρωταθλητισμό, με όσα αυτός συνεπάγεται- παρόλο που του στερεί κάποιες από τις χαρές των υπόλοιπων παιδιών στην ηλικία του.  
Ο Εμμανουήλ είναι 16 χρονών και αυτή τη στιγμή έχει την καλύτερη επίδοση στον κόσμο στο άλμα επί κοντώ. Στις 12 Φεβρουαρίου κατέρριψε το ρεκόρ παίδων στα 5,51μ. που κατείχε από το 2004 ο Αργεντίνος Χερνάν Καραβίγιο. Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου που έγινε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας πήδηξε 5,53μ. και αποθεώθηκε από τα 5.000 άτομα που παρακολουθούσαν. Οι επιδόσεις του τους τελευταίους μήνες και η ανοδική πορεία του δείχνουν ότι είναι ένας αθλητής που υπόσχεται μια συνέχεια με πολλές εκπλήξεις. Τον περασμένο Μάιο είχε καταρρίψει το πανελλήνιο ρεκόρ της κατηγορίας του στα 5,24μ, που για 12 χρόνια κατείχε ο Κώστας Φιλιππίδης και τον Ιούλιο κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στους παίδες στο Κάλι της Κολομβίας (όπου πήδησε 5,20μ).   Κάνω προπόνηση κάθε μέρα, εκτός από Πέμπτη και Κυριακή, και είναι πολύ δύσκολο να τα προλάβω όλα, επειδή έχω τον πρωταθλητισμό που είναι 3,5 ώρες την ημέρα και έχω και τα μαθήματα, τις υποχρεώσεις μου. Είμαι ένας μαθητής που προσπαθεί, βγάζω 16 μισό και θα ήθελα να συνεχίσω τις σπουδές μου μετά το σχολείο.

 Στο Στάδιο εκτός από τον προπονητή του Βασίλη Μεγαλοοικονόμου –τον οποίο θεωρεί δεύτερο πάτερα του- τον συνοδεύει η μητέρα του, ελέγχοντας διακριτικά ποιος τον πλησιάζει.  «Προέρχομαι από μία αθλητική οικογένεια» λέει ο Εμμανουήλ, «ο πατέρας μου έκανε δέκαθλο, ήταν πρωταθλητής, η μητέρα μου επίσης έκανε πρωταθλητισμό, άλμα εις μήκος, κι έχω και μια δίδυμη αδελφή η οποία κάνει έπταθλο. Οπότε είχα επαφή με τον αθλητισμό από παιδάκι. Μικρός έκανα καράτε και τάε κβο ντο, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας μου. Επειδή ο πατέρας μου έκανε δέκαθλο και ήθελε να με πάει και εμένα εκεί, με πήγε να δοκιμάσω το άλμα επί κοντώ πρώτα, επειδή είναι το πιο δύσκολο από τα αθλήματά του. Ήμουν 13 χρονών. Έβγαλα την προπόνηση και κατάλαβα ότι μου πήγαινε. Το αγάπησα το επί κοντώ από την πρώτη στιγμή και έμεινα. Οι προπονήσεις άρχισαν και αυξάνονταν κατά τη διάρκεια του χρόνου και έφτασα εδώ» λέει και γελάει.   —Και πώς είναι εδώ που βρίσκεσαι;  Δεν ξέρω. Τώρα αρχίζει. Αυτό που ξέρω είναι ότι έκανα πολλή δουλειά για να φτάσω μέχρι εδώ.  

Μου λείπει το να βγαίνω με τους φίλους μου, ένα ξενύχτι, αλλά είναι επιλογή μου και δεν το μετανιώνω ούτε στιγμή, θέλω να γίνω πρωταθλητής. Μου αρέσει να προπονούμαι κάθε μέρα και να δουλεύω. Είμαι δουλευταράς. Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO.   

Τον ρωτάω πώς καταφέρνει να είναι συνεπής με τις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού σε μια ηλικία που τα παιδιά γίνονται ατίθασα και αναζητούν να πειραματιστούν με ένα σωρό πράγματα. «Δεν είναι εύκολο» λέει, «αλλά μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω, μου δίνει χαρά, δεν αισθάνομαι ότι στερούμαι τίποτα. Πάω στη Δευτέρα λυκείου και είναι πολύ δύσκολο να συνδυάσω σχολείο και προπόνηση, αυτή είναι μάλλον η πιο μεγάλη δυσκολία. Κάνω προπόνηση κάθε μέρα, εκτός από Πέμπτη και Κυριακή, και είναι πολύ δύσκολο να τα προλάβω όλα, επειδή έχω τον πρωταθλητισμό που είναι 3,5 ώρες την ημέρα και έχω και τα μαθήματα, τις υποχρεώσεις μου. Είμαι ένας μαθητής που προσπαθεί, βγάζω 16 μισό και θα ήθελα να συνεχίσω τις σπουδές μου μετά το σχολείο. Θα ήθελα να περάσω σε μια σχολή που να έχει σχέση με τον αθλητισμό, δηλαδή σε μια γυμναστική ακαδημία, αλλά ακόμα δεν έχω πάρει την τελική μου απόφαση. Σίγουρα δεν θα ήθελα να είναι κάτι άσχετο».   —Υπάρχει κάτι που σου λείπει με αυτό το πρόγραμμα;  Μου λείπει το να βγαίνω με τους φίλους μου, ένα ξενύχτι, αλλά είναι επιλογή μου και δεν το μετανιώνω ούτε στιγμή, θέλω να γίνω πρωταθλητής. Μου αρέσει να προπονούμαι κάθε μέρα και να δουλεύω. Είμαι δουλευταράς.   —

Ελεύθερο χρόνο έχεις καθόλου; Όχι πολύ. Όταν έχω, όμως, παίζω κιθάρα. Παίζω εντελώς ερασιτεχνικά, για την πλάκα μου και παίζω συνήθως τζαζ, μπλουζ, μπαλάντες, τέτοια. Μου αρέσει πολύ να παίζω κιθάρα, με ηρεμεί. Το Σάββατο βγαίνω με τους κολλητούς μου. Κάνουν επί κοντώ και αυτοί και ξέρουν πόσο δύσκολο είναι το πρόγραμμά μας. Βγαίνουμε αθλητικές ώρες.   —Φαντάζομαι κάνετε και αθλητική διατροφή». «Τρώμε συνήθως ό, τι λέει η δίαιτα. Είναι ζόρικα να κάνεις πρωταθλητισμό, αλλά συνηθίζεις. Σε ένα free day μπορώ να φάω ο, τι θέλω, αλλά τα κάνω όλα με μέτρο. Δεν τρώω ό, τι να ’ναι, μήπως γυρίσω στην προπόνηση και να είμαι ενάμιση κιλό πιο πάνω. Προσπαθώ να έχω μία ισορροπία».

 Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO.   

Στον υπαίθριο χώρο της προπόνησης, με θέα το έργο του Καλατράβα, τρέχουν πολλά παιδιά που έχουν κάνει σκοπό της ζωής τους να γίνουν πρωταθλητές. Του ζητάω να μου σχολιάσει τις συνθήκες που προπονούνται και αν έχουν τη βοήθεια της πολιτείας. «Οι συνθήκες στο ΟΑΚΑ δεν είναι καλές» λέει. «Όταν βρέχει, τρέχουν τα νερά, στάζει, κλείνουν και τα φώτα και δεν μπορούμε να κάνουμε την προπόνησή μας, οπότε είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνεις στο κλειστό στάδιο προπονήσεις. Τώρα που ο καιρός είναι καλός κάνουμε έξω. Προσπαθεί το ΣΕΓΑΣ, η Ομοσπονδία όσο μπορεί να φτιάξει τα πράγματα αλλά δεν παραπονιέμαι, γιατί δουλεύω με ό, τι έχω».   «Έκανες στα 16 σου ένα παγκόσμιο ρεκόρ. Από εδώ και πέρα τι;». «Έκανα ένα παγκόσμιο ρεκόρ, το χάρηκα δύο μέρες και το διέγραψα. Το έσβησα από το μυαλό μου, δεν θα το αφήσω να με επηρεάσει και να αφεθώ. Η προσπάθεια που κάνω είναι η ίδια και μεγαλύτερη. Είναι πιο δύσκολο να διατηρήσεις και να ξεπεράσεις το ρεκόρ, από το να το κάνεις. Από δω και πέρα έχω βάλει στόχο να βελτιωθώ τόσο στην τεχνική μου όσο και στις επιδόσεις μου, αλλά στην ηλικία που βρίσκομαι τώρα ο βασικός στόχος είναι να είμαι καλός στην τεχνική μου. Η τεχνική σε ακολουθεί για μια ολόκληρη ζωή».   «Έχει αλλάξει ο τρόπος που σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι τώρα που είσαι παγκόσμιος πρωταθλητής;». «Το ότι είμαι παγκόσμιος πρωταθλητής παίζει ρόλο, φυσικά, στον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι, αλλά όσοι με ξέρουν  και ξέρουν τον χαρακτήρα μου και πώς είμαι ως άνθρωπος, δεν λένε ‘ο Εμμανουήλ ο πρωταθλητής και παγκόσμιος ρέκορμαν, αλλά ο Εμμανουήλ το παιδί που θα σε κάνει να περάσεις καλά’».  

Φωτογραφία: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO.  

 «Αν δεν ήσουν παγκόσμιος πρωταθλητής, τι άλλο θα ήθελες να κάνεις;».  «Δεν ξέρω, αλήθεια! Θα μου άρεσε το MMA ή να κάνω μια πολεμική τέχνη».   «Πώς αισθάνεσαι όταν είσαι πάνω από την μπάρα, όταν κάνεις το άλμα;». «Είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να εκφράσω, είναι σαν να πετάς!».