«Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε από νωρίς τους στόχους: πηγαίνουμε το παιδί μας στο γήπεδο για να νιώθει χαρούμενο ή για να βιώσουμε μέσα από αυτό τα χαμένα δικά μας όνειρα;» λένε οι ειδικοί.
της ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΟΥ
«Κολυμπάω ήδη επτά χρόνια. Προπονούμαι δύο ώρες καθημερινά, σύντομα θα προστεθεί άλλη μία ώρα το πρωί, πριν από το σχολείο», αρχίζει να λέει ο 14χρονος Αλέξανδρος Κακανής, ο οποίος έχει συμμετάσχει σε πανελλήνια πρωταθλήματα, ενώ οι άμεσοι στόχοι του είναι να λάβει μέρος σε αγώνες εκτός Ελλάδας.Πώς καταφέρνει να συνδυάζει πρωταθλητισμό και σχολείο; «Ελάχιστη ξεκούραση, αυστηρό πρόγραμμα στη μελέτη· προσπαθώ να τελειώσω όσο γίνεται πιο γρήγορα. Ευτυχώς, οι βαθμοί μου είναι καλοί! Δυσκολεύομαι όταν έχω φροντιστήριο αγγλικών, δύο φορές την εβδομάδα. Ο,τι μπορώ το φορτώνω το Σαββατοκύριακο, αλλά θα δω οπωσδήποτε και τους φίλους μου. Αν και υπάρχουν στιγμές που δυσανασχετώ, συνειδητοποιώ πάντα ότι κάνω αυτό που μου αρέσει», καταλήγει.
Στην ικανοποίηση που αντλεί το παιδί τους από τη συστηματική ενασχόληση με τον αθλητισμό «υποκλίθηκαν» και οι γονείς του Νίκου, μαθητή στο Β΄ Γυμνάσιο Βριλησσίων. Σύμφωνα με τον πατέρα του, κ. Βαγγέλη Σπάρταλη, «αποφασίσαμε από νωρίς να καλλιεργήσουμε την έμφυτη κλίση του γιου μας στον αθλητισμό, καθώς ανέκαθεν διακρινόταν σε ό,τι αγώνισμα καταπιανόταν. Ξεκίνησε το μπάσκετ στην Ε΄ Δημοτικού. Σήμερα, προπονείται πέντε φορές την εβδομάδα για 1,5 ώρα. Θεωρήσαμε ότι είναι καλό για την ψυχική του ισορροπία να μην τον καταπιέσουμε για να παρατήσει εκείνο στο οποίο είναι πραγματικά καλός, προκειμένου να γίνει αριστούχος στο σχολείο. Αν όχι ως μπασκετμπολίστας, θα μπορούσε να διαπρέψει ως γυμναστής, ενώ δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα διέπρεπε ως μηχανικός που είναι ο πατέρας του ή ως φιλόλογος που είναι η μητέρα του. Αρα γιατί να επιμείνω σε κάτι που ξέρω ότι ίσως δεν τα καταφέρει;».
Kαθοριστικός ο ρόλος των γονέων απέναντι στα «θέλω» των παιδιών σε ό,τι αφορά τον αθλητισμό. Σύμφωνα με τον κ. Φραγκίσκο Αλβέρτη, εμβληματική μορφή στον χώρο της καλαθοσφαίρισης στην Ελλάδα, βασικό στέλεχος της Εθνικής ομάδας επί σειράν ετών και νυν διευθυντή Ακαδημιών της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, «είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε από νωρίς τους στόχους: Πηγαίνουμε το παιδί μας στο γήπεδο για να νιώθει χαρούμενο ή για να βιώσουμε μέσα από αυτό τα χαμένα δικά μας όνειρα; Το θέμα είναι πάντα οι γονείς, όχι τα παιδιά. Συχνά γίνονται προπονητές στο σπίτι, στο αυτοκίνητο – δεν χρειάζεται! Διόλου τυχαίο το γεγονός ότι αποτελέσματα σχετικών μελετών αναδεικνύουν ως περισσότερο επιτυχημένους αθλητές τα παιδιά που δέχονταν λιγότερη προπονητική πίεση ή κριτική από τους γονείς τους».
Στους τρελούς ρυθμούς της καθημερινότητας αναφέρεται η κ. Γιάννα, εκπαιδευτικός και μητέρα δύο αγοριών 13 και 14 χρόνων, τα οποία παίζουν ποδόσφαιρο σε μεγάλη ακαδημία: «Τέσσερις δίωρες προπονήσεις εβδομαδιαίως, οι οποίες μέχρι την Α΄Λυκείου θα γίνουν πέντε – ανεξάρτητα από τους αγώνες του Σαββατοκύριακου. Μαζί με τη μετακίνηση, ο συνολικός χρόνος που αφιερώνουμε ξεπερνά τις τέσσερις ώρες. Να τονιστεί πως στις μεγάλες ακαδημίες, η αυστηρότητα υπερβαίνει τον προγραμματισμό του σχολείου – δεν ακυρώνεις ή αναβάλλεις προπονήσεις λόγω τεστ, για παράδειγμα. Σαββατοκύριακο διαβάζεται όλη σχεδόν η εβδομάδα, γεγονός που φέρνει αναταραχή στη λειτουργία της οικογένειας. Παιδιά και γονείς ζουν κάτω από μία συνεχή πίεση. Θυσιάζονται απολαύσεις, όπως βόλτες ή πάρτι». Σε ό,τι αφορά την προπόνηση, ο κ. Αλβέρτης λέει: «Το θέμα δεν είναι τόσο το πόσες ώρες αφιερώνονται σε αυτή, όσο στο περιεχόμενό της. Οπωσδήποτε λιγότερη η σωματική καταπόνηση στις μικρότερες ηλικίες των 12 ή 13, αυξημένες οι απαιτήσεις μετά τα 16. Η συνέχεια εξαρτάται από τις προοπτικές του παιδιού. Το θέμα είναι ότι, με ένα ιδιαίτερα επιβαρυμένο πρόγραμμα σε μαθήματα, ο αθλητισμός είναι πάνω απ’ όλα, υγεία. Παροτρύνουμε τους νεαρούς αθλητές να κάνουν σωστή διαχείριση χρόνου, να μην αφήνουν το σχολείο σε δεύτερη μοίρα. Αν και προσφέρουμε τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε τα παιδιά να αξιοποιήσουν το 100% των δυνατοτήτων τους, ενδεχομένως να βγει ένας, δύο ή κανένας επαγγελματίας παίκτης – δεν διασφαλίζουμε τη μελλοντική πορεία κανενός, ούτε είμαστε μάγοι για να την προβλέψουμε από τα 10. Ολοι, όμως, μπορούν να πάρουν τις σωστές βάσεις, να γίνουν καλοί αθλητές, να νιώσουν συγκινήσεις, να συμμετέχουν σε μία ομαδική προσπάθεια. Να μάθουν να διαχειρίζονται τις επιτυχίες αλλά και τις απογοητεύσεις. Στόχος μας, να διαμορφώσουμε όχι μόνο υγιείς αθλητές αλλά και υγιείς πολίτες για την αυριανή κοινωνία».
Στόχος, όχι μόνο η νίκη της Κυριακής
«Επαγγελματίας θα γίνει ένας στους 70.000», αιφνιδιάζει ο κ. Ακης Ζήκος, διεθνής παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, με σημαντικούς σταθμούς στην καριέρα του, στην ΑΕΚ, στην εθνική ομάδα, αλλά και «παράσημο» τη συμμετοχή του σε τελικό Champions League με τη Μονακό, καθώς ήταν ο πρώτος Ελληνας που το πέτυχε. Σήμερα, από τη θέση του διευθυντή Αθλητικών Προγραμμάτων των Εκπαιδευτηρίων «Νέα Γενιά Ζηρίδη», έχει αφοσιωθεί στους νεαρούς αθλητές: «Τα παιδιά που ασχολούνται συστηματικά με οποιοδήποτε άθλημα, πρέπει να στοχεύουν στη σωστή εκπαίδευση συνολικά, όχι μόνο στη νίκη της Κυριακής. Εφόσον έχουν προοπτικές, πλαισιωμένα από το εξειδικευμένο προσωπικό και αφού ολοκληρωθεί η μυοσκελετική ανάπτυξή τους, σιγά σιγά πρέπει να προσθέτουν προπονητικές μονάδες προκειμένου να οικοδομήσουν την αθλητική τους υπόσταση και να καταστούν έτοιμοι μέχρι την ηλικία των 18-19, για να συνεχίσουν επαγγελματικά. Οι πιθανότητες να πετύχει ένα παιδί στο πανεπιστήμιο είναι πολύ περισσότερες από το να πετύχει ως επαγγελματίας αθλητής. Από την άλλη, αν θέλουμε να πούμε ότι είμαστε μια κοινωνία που βγάζει αθλητές με επιτυχίες σε διεθνές επίπεδο, η προσπάθεια πρέπει να ξεκινά από το σχολείο. Δεν γίνεται έπειτα από ένα επτάωρο στο σχολείο να πηγαίνουν προπόνηση, να τρώνε, να διαβάζουν... Η κούραση τα καταβάλλει. Και τελικά, δεν μπορούν να ανταποκριθούν με επάρκεια ούτε στο σχολείο ούτε στον αθλητισμό».
πηγή :kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου